Ślub.

Po co go brać?

Tracić kasę na przyjęcie, sukienkę, którą ubierzesz raz. Czesać się, malować, pindrzyć.

Każdy element dograny, wszystko idealnie pasujące.

 

Przygotowywać rok czy dwa i poten bum, trzask, po wszystkim.

Dziura w spodniach, pozdzierane nogi i pustka na koncie bankowym.

Małe arcydzieło za dużą kasę…

Lepiej wsadzić zaskórniaki do kieszeni, wydać na siebie, na swoje podróże, mieszkanie, zachcianki. I nie napychac brzucha nikomu, nie tańczyć razem, nie spotykać się, nie wspominać, nie śmiać.

W dzisiejszych czasach, trudnych, jest w tym krzta prawdy i każdy wybiera swoją drogę w tym galimatiasie.

Jednak jesli młodzi nie robią ze ślubu tylko konieczności ubrania się w sukienkę i uczesnia w modną fryzurę nabiara on innego znaczenia.

Czy kościelny, czy cywilny – nie ma znaczenia.

 

Jeśli głos drży podczas przysięgi małżeńskiej,

Jeśli spływają po polikach łzy i im i gościom,

Jeśli w ich oczach widać realną radośc tego dnia,

Jesli to szczęście jest widoczne, a nogi im się uginają jakby były z waty…

 

… to oznacza to, że warto przeżyć takie emocje, aby zostały one w sercu na zawsze, w naszej pamięci na długo. Żeby zostały zdjęcia, filmy i wspomnienia. Żebyśmy śmiali się wspólnie, że ktoś się upił, a inny położył sie spać nie do swojego łóżka.

Żeby rodzice mieli swoje wzruszenia.

Żebyśmy mogli komuś sprawić radość prezentem, dedykacją, niespodzianką.

Żebyśmy zobaczyli swoją dalszą rodzinę i starali się zacieśniać kontakty.

 

I żebyśmy mogli trzymać się mocniej za rękę, umocnieni słowami które wypowiedzieliśmy do siebie.

 

I żeby te emocje, które zostaną w nas z tego jedynego, wspaniałego, wspólnego dnia dodały nam skrzydeł i unosiły nas nawet wtedy, gdy staną przed nami większe i mniejsze problemy serwowane przez życie…

 

M&M – dla Was ❤