Czasem człowiek ma chęć zapaść się pod ziemię. Miłość i wspólna zgodna zabawa między rodzeństwem jest tylko teorią bezdzietnych terapeutów, pozbawionych doświadczenia coach’ów i wyidealizowanych psychologów – myślę sobie zagryzając wargi.

Bo kłótnia goni kłótnię i mimo wszelkich tłumaczeń za trzy sekundy jest znowu to samo.

– Nie zabieraj mojego mazaka

– Nie ruszaj tej kredki

– Mamo ona wzięła moją hulajnogę

– Aaaaaaaaaaaaa, mamooooo

– Ja wzięłam tę książkę, nie czytaj ze mną!

– Nie siedź koło mnie

– Nie oddychaj tym samym powietrzem

 

I kiedy już tak się nagadam, aż wieczorem dosięgnie mnie chrypa i kiedy już sił brak bo jeszcze w łazience podczas mycia zębów szturchają się i robią sobie na złość i już wiara mi przeszła w moje tłumaczenia, że trzeba się szanować i być zgodnym … I nadzieja minęła na to, że będą zgodnym rodzeństwem w przyszłości, które dzwoni do siebie bo chce, a nie bo musi, wtedy mój syn mówi:

Mamo a wiesz jakie jest hasło do mojego pokoju?

Lekko zmęczona i podirytowana przepychankami mówię hasło, które jest naszym naczelnym rzekłabym od lat. Na to hasło otwierają się drzwi, opuszczają się zapory z nóg i rąk blokujące wejścia w różne zakamarki…

– Żyrafy wchodzą do szafy – mówię na pewniaka

– Nieeee – mówi Tymek

– Nie??? Uuuu, jakieś jest nowe? – pytam z zaciekawieniem

– Tak, zgadnij – szczerzy się z radości Tymek

Jeszcze jedno przychodzi mi do głowy, bo kiedyś rzeczywiście przez chwilę takie egzystowało, więc próbuję:

– Złoty transformers? – pytam

– Nieeeee

– No to nie wiem, musisz mi chcyba powiedzieć, bo nie zgadnę

Tymek każe mi się schylić i szepcze mi do ucha:

 

– Kocham moją całą rodzinę

 

Gardło mi się ścisnęło i już prawie zapomniałam o tych wszystkich kłótniach dnia dzisiejszego ❤

Może te moje tłumaczenia mają jednak jakiś sens?