Powroty są trudne. Powrót do miejsca, z którym coś Ci się kojarzy, powrót do wagi sprzed lat. Powrót do bolesnych wspomnień, powrót do ćwiczeń. Powrót do pisania też. Bo mimo że w przepaści miesięcy mnie tu nie było, to nie znaczy że mnie naprawdę NIE BYŁO. Myślałam  o pisaniu, marzyłam o nim. Myślałam o tematach, o słowach układających się w zdania. Obserwując rzeczywistość byłam tu. Byłam tu myślami, ale bałam się wrócić. Czytałam inne opowieści, blogi, książki i myślałam o tym miejscu. Byłam tu.

Życie jednak pokazuje, że czasem trzeba zrobić krok w tył, aby móc zrobić krok wprzód. Są ludzie, którzy mają tę odwagę w sobie i mnie pozostaje się od nich tylko uczyć. Obserwując ich walkę o szczęście i o marzenia mogę tylko czerpać odwagę, wewnętrznie jednak wciąż bojąc się bardzo…